Wij nodigen je uit om te vertragen, zodat vanuit deze verstilling ruimte kan ontstaan om verbinding te maken met de natuur en jezelf. Echt kijken naar de oneindige diversiteit van de natuur roept nederigheid en verwondering op.  Als kind vertoef je haast in een constante staat van ‘verwondering’.  Alles is wonderbaarlijk, gezien je het voor de eerste keer ziet.  Als volwassen verliezen we een stukje deze capaciteit omdat onze taal er een stokje voor steekt.  ‘Ah ja, een merel, een viooltje, graan, een zonnebloem.  Het ‘benoemen’ neemt de verwondering als het ware weg, want we stoppen met kijken.  We ‘kennen’ het immers.  Ons hoofd neemt het over en catalogeert het.
Wij willen je graag terug in contact brengen met deze ‘staat van zijn’; open, bereid om te (her)ontdekken en je te laten ontroeren door de immense schoonheid.

We geloven dat de diversiteit in de natuur zicht gespiegeld ziet in onze maatschappij.  Ieder mens is uniek, net zoals iedere bloem.  Nooit zijn bloemen of planten ‘perfect’. Je ziet dat ze getekend zijn voor vorst of door de wind of misschien zelfs voor een stukje beschadigd door een dier.  Hier en daar is een blaadje geschonden of is de plant helemaal scheef gegroeid of sterft er een takje af.  Zo ook bij ons.  Niemand is perfect.  Het leven kan ongemeen hard zijn en we liepen allemaal littekens op.  Van bloemen of planten aanvaarden we dit.  ‘Het is zoals het is’.  Maar in contact met onze medemens is het net iets moeilijker. Wat willen we anderen graag veranderen, overtuigen, dingen doen inzien, … . Lukt die niet, dan voelen wij ons gekwetst, boos, verdrietig, … .  Niet de ander doet ons zo voelen, maar onze weerstand tegen de realiteit. 
We willen je graag deze acceptatie laten ervaren, zodat echte connectie mogelijk is met éénieder, los van zijn of haar overtuiging, achtergrond of ingesteldheid.

‘Geschonden’ bloemen of planten trekken we niet uit!  We beschermen ze, geven ze eventueel extra voeding of water, we ondersteunen ze waar nodig.  We geven ze tijd om te herstellen en hopen dat ze terug openbloeien.  Zo ook met onze ‘gekwetste’ medemens; mits het juiste kader en de nodige ondersteuning, is herstel altijd mogelijk.  We hopen dat het Wonderhof hier op termijn een rol in mag spelen.